သတင္းႏွင့္မီဒီယာ ကြန္ယက္။ ေဇာ္ႀကီး။
ဒီဇင္ဘာလ ၁၁ ရက္၊ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္။

မေလးရွားႏုိင္ငံ ကြာလာလမ္ပူ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ေလဆိပ္အနီးရွိ KLIA ထိန္းသိမ္းေရး စခန္းအတြင္း အမည္မ သိေရာဂါေၾကာင့္ ေသဆံုးမႈမ်ား ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေနသည္။

မေလးရွားႏုိင္ငံသုိ႔ တရားမ၀င္၀င္ေရာက္လာသည့္ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားအား အာဏာပုိင္မ်ားမွ ဖမ္းဆီး၍ သက္ဆုိင္ ရာႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔မပုိ႔မီ ယာယီထိန္းသိမ္းေရးစခန္းမ်ားဖြင့္၍ထားရွိခဲ့ရာမွ လြန္ခဲ့သည့္ ၾသဂုတ္လကုန္ပုိင္းကစ၍ ေသ ဆံုးမႈမ်ား ရွိခဲ့သည္။

အဆုိပါေရာဂါေၾကာင့္ ထုိစခန္းအတြင္း အသက္ ၄၅ ႏွစ္အရြယ္ ခ်င္းအမ်ဳိးသား ေငါင္စေပါင္ ယခုလ ၉ ရက္ေန႔ က ေသဆံုးခဲ့ၿပီး လြန္ခဲ့သည့္ ေလးလအတြင္း ေသဆံုးသူ ၇ ဦး ရွိၿပီဟု စခန္းတြင္းထိန္းသိမ္းခံထားရသူ တစ္ဦးက ယခုလုိေျပာသည္။

“ဒီေကာင္ကေတာ့ အသည္းအသန္ျဖစ္ေနတယ္။ ထလုိ႔ေတာင္မရေတာ့ဘူး။ အခုထလုိ႔ မရေတာ့ဘူး ဘယ္လုိလုပ္ရမွာလည္းဆုိေတာ့ ဒါဆုိရင္ ေဆးရံုပုိ႔ေပးမယ္တဲ့ အျပင္ကို ထုတ္လုိက္တယ္။ ဟုိမွာ က်ေတာ့ တစ္ညပဲအိပ္တယ္။ ေနာက္တစ္ရက္ ညကုိးနာရီ ေလာက္မွာ ဆံုးသြားၿပီလုိ႔ သတင္းၾကား ရတာ။ အခုဒီထဲမွာဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ဒီကုိ ေရာက္တာနဲ႔ ေလးလအတြင္းမွာ ၇ေယာက္ရွိေနၿပီ ဆံုး သြားတာ။”

ေသဆံုးသူမွာ ေျခေထာက္မ်ားေဖာေရာင္ေနၿပီး လြန္ခဲ့သည့္ တစ္ပတ္ခန္႔မွစ၍ အစာ မစားႏုိင္သည့္အျပင္ ဆီး ခ်ဳပ္၊ ၀မ္းခ်ဳပ္ျဖစ္ရာမွ စခန္းတာ၀န္ရွိသူမ်ားအား အေၾကာင္းၾကား ခ့ဲေသာ္လည္း အခ်ိန္မီပို႔ေဆာင္ႏုိင္ျခင္းမရွိခဲ့ဟု ၎ကေျပာသည္။

အထူးသျဖင့္ ထုိစခန္းအတြင္း၌ လြန္ခဲ့သည့္ ဇူလုိင္လဆန္းပုိင္းက စမံုညွင္းစခန္းတြင္ က်န္းမာေရးကိစၥျဖင့္ ဆႏၵျပမႈေၾကာင့္ေျပာင္းေရႊ႕လာသူအမ်ားစုျဖစ္ၿပီး ထုိသူမ်ားအား က်န္းမာေရးဂရုစုိက္မႈအားနည္းကာ ျပင္ပမွေဆး မ်ားကုိလည္း သံုးစဲြခြင့္မရဟု ၎ကဆက္ ေျပာသည္။

“ငါတုိ႔ဒီ စမုန္ညွင္းက လူေဟာင္းေတြဆုိရင္ ဆရာ၀န္ဆီ ျပမေပးဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အဲဒီၾကားထဲမွာ ဘာအခက္အခဲရွိလဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔အျပင္ကေန ေဆးေတြဘာေတြေပ့ါကြာ လိမ္းေဆးေတြ၊ေသာက္ ေဆးေတြ အဲတာေတြမွာတယ္။ အဲလုိမွာတဲ့အခါ သူငယ္ခ်င္းေတြကလာေပးတယ္။ အဲ့အခါ မွာလည္း အခက္အခဲရွိေနတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔လုိ လူေဟာင္းေတြဆုိလုိ႔ရွိရင္ မေပးရဘူးတဲ့။ စမုန္ညွင္းက ဆုိလုိ႔ရွိရင္ မေပးရဘူးလုိ႔ ေျပာတယ္။”

ထုိ႔အျပင္ ထုိစခန္းအတြင္းထိန္းသိမ္းခံထားရသူမ်ားထဲ၌ စမံုညွင္းစခန္းမွ ေျပာင္းေရႊ႕လာသူ လူေဟာင္းမ်ားမွာ စာ ရင္းေပ်ာက္ေန၍ ကုလသမဂၢဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ မဟာမင္းႀကီးရံုး UHNCR မွလာေရာက္ထုတ္ယူႏုိင္ျခင္း မရွိဟု ၎က ဆက္ေျပာသည္။

“အခုက်ေနာ္တုိ႔က်ေတာ့ UN နဲ႔ေတြ႕မယ္ဆုိေတာင္ UN ကလည္းလာေတာ့လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ က် ေနာ္တုိ႔ နံပါတ္ေတြမေခၚေတာ့ဘူး။ နံပါတ္ေတြ ေက်ာ္ေက်ာ္သြားၿပီးေတာ့ ေခၚေနၾကတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ လူေဟာင္းေတြဆုိရင္ လံုး၀မေခၚေတာ့တာ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ နာမည္စာရင္းလည္း ဒီေထာင္စာရင္းထဲ မွာမရွိဘူး။ UN ကဟုိကေန စာရင္းေပးလုိ႔ရွိရင္လည္း ဒီကလက္ခံစာရင္းထဲမွာ မရွိေတာ့ အပယ္ခံရၿပီး ေတာ့ UN နဲ႔ေတြ႕လုိ႔မရဘူး။ ဒီထဲမွာပဲ ေနေနရတာေပ့ါ။ ဒီထဲမွာေတာ့ တစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိေနၿပီ။ အခက္ အခဲျဖစ္ေနတာ။”

ေရာဂါျဖစ္ပြားသည့္ အေၾကာင္းရင္းကုိ သိရွိႏုိင္ရန္ တာ၀န္ရွိသူမ်ားအေနႏွင့္ စံုစမ္းရွာေဖြ ခဲ့ေသာ္လည္း ယေန႔အ ခ်ိန္ထိ မည္သည့္ေရာဂါမွန္းမသိရေသးဟု ၎ကေျပာသည္။

စခန္းတြင္းထိန္းသိမ္းခံထားရသူမ်ားအား ျမန္မာသံရံုးမွလာေရာက္ထုတ္ယူၿပီး မိခင္ႏုိင္ငံ သုိ႔ျပန္လည္ပုိ႔ေဆာင္ ရန္စီစဥ္ေပးေသာ္လည္း ေငြေၾကးမတတ္ႏုိင္သျဖင့္ မျပန္ႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနသည္ဟု ၎ကေျပာသည္။

“က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာ ပုိက္ဆံရွိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ျပန္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာ လက္ထဲမွာ ပုိက္ဆံက လည္းမရွိဘူး၊ အိမ္ကေနလည္းမရဘူးဆုိေတာ့ ဒီထဲမွာပဲ ဒီတုိင္းပဲေနရတာေပ့ါ။”

အေစာပုိင္းကာလမ်ားက ျမန္မာျပည္သုိ႔ျပန္လုိပါက လူတစ္ဦးလွ်င္ မေလးရွားေငြ ၁၅၀၀ ခန္႔ ေပးရၿပီး ေနာက္ပုိင္း တြင္ သံရံုးမွ တာ၀န္ေပးထားသူက တစ္ဦးလွ်င္ ၅၀၀ နဳန္းျဖင့္ ျပန္ပုိ႔ရန္စီစဥ္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါစာရင္းပိတ္ လုိက္ၿပီဟု ေျပာသည္။

စခန္းတြင္း၌ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ၁၃၀ ေက်ာ္ရွိသည့္အထဲက ေလာေလာဆယ္ ေရာဂါျဖစ္ ေနသူ သံုးဆယ္ေက်ာ္ ရွိသည္။

စခန္းတြင္း ေလ၀င္ေလထြက္ႏွင့္ အလင္းေရာင္ရရွိမႈနည္းပါးျခင္း၊ ခ်ဳိးေရႏွင့္ေသာက္သံုးေရ သန္႔ရွင္းမႈ မရွိျခင္း၊ အ စားအစာလတ္ဆပ္မႈမရွိျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ယခုလုိေရာဂါမ်ား ျဖစ္ပြားလာျခင္း ျဖစ္ႏုိင္သည္ဟု စခန္းတြင္းေနထုိင္သူ မ်ားက ေျပာသည္။

တတိယႏိုင္ငံေရာက္ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားသို႔

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မေလး႐ွားကေန အေမရိကန္္ျပည္ေထာင္စုကို ၂၀၀၉ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလမွာ ဒုကၡသည္ အျဖစ္နဲ႔ ေရာက္႐ွိလာသူျပည္သူတစ္ဦးပါ။ စနစ္ဆိုးေအာက္တြင္ ၀မ္းေရးအတြက္ကိုပင္ အသက္ထြက္လုမတတ္႐ုန္း ကန္ခဲ့ရဖူးသူ အဖိႏွိပ္ ခံျပည္သူတစ္ေယာက္အျဖစ္သာမက မေလး႐ွားလိုသူမ်ားႏိုင္ငံမွာလည္း ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုနီးပါး လူ႕အခြင့္အေရးဆံုး႐ံႈးခဲ့ရသူအျဖစ္ တရားမ၀င္ေနခဲ့ရေတာ့ မေလး႐ွားေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ႀကံဳေတြ႕၊ ခံစားေနရတဲ့ လူမႈဒုကၡေတြကို ကိုယ္ကိုတိုင္လည္းခံစားခဲ့ရသလို တပါးသူေတြခံ စားေနရတာကိုလည္း စာနာနား လည္တတ္သူပါ။
ထိုစာနာ၊ နားလည္တတ္မႈကပဲကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဘ၀တူခ်င္းေတြကူညီ႐ိုင္းပင္းဖို႔အတြက္ လူမႈကူညီေရး အဖြဲ႕ေလးေတြ ျဖစ္လာေအာင္ တြန္းပို႔ေပးခဲ့ပါတယ္။ ေစတနာကိုအရင္းတည္ၿပီး တတ္သိနားလည္သေလာက္ အေကာင္းဆံုးလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ညီညြတ္မႈေတြ႐ွိသလို၊ မသင့္ျမတ္မႈေတြလည္း အမ်ားႀကီး႐ွိခဲ့ၾကပါတယ္။ စိတ္ညစ္စရာေတြႀကံဳရသလို၊ ေပ်ာ္စရာေတြနဲ႔လည္းဆံုခဲ့ရပါ တယ္။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ မေလးမွာေနရတာ ကိုယ္၀ါသနာပါတာကို လုပ္ေနရလို႔ေပ်ာ္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့မေလးမွာေနခဲ့ရ တဲ့အပိုင္းပါ။
အေမရိကားအပိုင္းမွာေတာ့ မေလးမွာလို အဖြဲ႕ဖြဲ႕ၿပီး ကူညီရေလာက္ေအာင္ ဒုကၡ ေရာက္သူလည္းမ႐ွိေတာ့ပါ။ ဒုကၡေရာက္ရင္လည္း ေရာက္ခါစ အခိုက္အတန္႔ပင္ ျဖစ္ပါ တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္မွာေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် စိတ္ဒုကၡေရာက္ေနရပါတယ္။ အဓိကမွာ မတူညီတဲ့လူတန္းစားအျမင္ျပႆနာပါ။
ျမန္မာျပည္တြင္ျပည္သူတို႔၏ အက်ဳိးကို ေ႐ွး႐ႈမည့္ စစ္မွန္ေသာဒီမိုကေရစီစနစ္ တရပ္ ေပၚထြန္းဖို႔အတြက္ မျဖစ္မေန ေက်ာ္ျဖတ္ရမည့္ တံတိုင္းသည္ လက္႐ွိရင္ဆိုင္ ေနရသည့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ပ္အတည္းပင္ ျဖစ္ပါေပတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအက်ပ္အတည္း ကိုေျပလည္ေအာင္ေျဖ႐ွင္းရန္ ျပည္သူတရပ္လံုး၏ တိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ႏွင့္ အတူ ျပည္သူတရပ္လံုး၏ဆႏၵကို ကိုယ္စားျပဳမည့္ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားသည္ မျဖစ္မ ေန႐ွိရမည္မွာ ျငင္းခုန္စရာမလိုအပ္သည့္အခ်က္ပင္ျဖစ္ပါတယ္။
ျပည္သူထဲမွျပည္သူမ်ားျဖစ္ၾကသူ ကၽြန္ေတာ္္တို႔သည္ ျမန္မာ့အေရးႏွင့္ ပတ္သက္ လွ်င္ ျပည္သူ၊ ျပည္သားေကာင္းမ်ားအျဖစ္ တေထာင့္တေနရာ၊ တခန္းတက႑မွ ပါ၀င္ရမည္မွာ သမိုင္းကေပးေသာ တာ၀န္တရပ္ပင္ျဖစ္ေပသည္ဟု စြဲၿမဲစြာမွတ္ယူသင့္ပါ တယ္။
“ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုတခ်ဳိ႕ လိမ္ေနၾကတယ္၊ ႏိုင္ငံေရးသမားတခ်ဳိ႕ ညာေနၾက တယ္၊ အလြဲသံုးစားလုပ္ေနတယ္” ဒါ့ေၾကာင့္ႏိုင္ငံေရးတြင္ ပါ၀င္ပတ္သက္မႈကို မျပဳလုပ္ လိုပါ၊ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ပတ္သက္သည့္အဖြဲ႕အစည္း၊ အသင္းမ်ားကို မကူညီမေထာက္ပံ့ လိုပါဟု ေျပာလာသူ႐ွိခဲ့ပါလွ်င္ ထိုသူတို႔၏အသံကို ကန္႔ကြက္ပါသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္၏ တသီးပုဂၢလအျမင္ကို အေျချပဳ၍ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
“ျပည္သူသာအမိ၊ ျပည္သူသာအဖ” ကို“တပ္မေတာ္သာအမိ၊ တပ္မေတာ္သာ အဖ” ဟု၀ါဒျဖန္႔ကာ တိုင္းျပည္၏မိဘေနရာကို အတင္းအဓၶမလုယူေနသည့္ ျမန္မာစစ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေခတ္သစ္အဇာတသတ္ဇာတ္ခင္းေနတာကို မိဘအစစ္ျဖစ္တဲ့ ျပည္ သူေတြဟာ ေမတၲာၿခံဳလႊမ္း ခြင့္လႊတ္ႏိုင္စြမ္းေပမယ့္ “သက္ေရာက္မႈတိုင္းမွာ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ႐ွိသည့္”နယူတန္၏ နိယာမကေတာ့ လက္ေတြ႕သေဘာကိုသာ ေဆာင္ ပါေပလိမ့္မည္။
“ငါေကာင္းစားေရး၊ ငါ့မိသားစုေကာင္းစားေရး၊ ငါ့ေဆြမ်ဳိးတစုေကာင္းစားေရး” အတြက္ ငါ၏ကၽြန္ႏွင့္တူေသာ တိုင္းသူျပည္သားတို႔၏ အသက္၊ေသြး၊ ေခၽြးတို႔ျဖင့္ ရင္းႏွီး၍ ရ႐ွိလာေသာ ငါ၏ဘ႑ာေတာ္တိုက္မွ ဘ႑ာတို႔ႏွင့္အတူ ငါ၏ေသနတ္ ေျပာင္း၀၌တည္႐ွိေသာ အာဏာကိုသံုး၍ စည္းကမ္းျပည့္၀ေသာ“ငါသံုးလံုး” စနစ္ထြန္း ကားေရးအတြက္ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပမွ အဇာတသတ္ဂိုဏ္းသားတို႔သည္ ေပးအပ္လာ သည့္တာ၀န္မ်ားကို ဦးလည္မသုန္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ေဆာင္႐ြက္သြားရမည္”။
(ပံု) ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီး
စိတ္ကူးနဲ႔ပံုေဖၚထားတဲ့ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊရဲ႕မိန္႔ခြန္းမ်ား တကယ္ပဲအသက္၀င္ေလ ေရာ့သလား---။ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲနီးလာသည္ႏွင့္အမွ် ဂိုဏ္းသားေတြရဲ႕ လႈပ္႐ွား မႈက ခပ္စိပ္စိပ္ျဖစ္လာတယ္။ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးေတြကိုလည္း ျပည္တြင္းေရာ ျပည္ပမွာပါ ပံုသ႑န္မ်ဳိးစံုျဖင့္ ေဆာင္႐ြက္ေနသည္ကိုေတြ႕လာရတယ္။ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳသည့္ ၂၀၀၈ေလေဘးအနိဌာ႐ံုကာလတုန္းကလည္း ဤျဖစ္စဥ္မ်ဳိးကို ႀကံဳ ေတြ႕ခဲ့ရဖူးပါတယ္။
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံတြင္ အဇာတသတ္တို႔ျပည္သူ႔အာဏာကို လုယူခဲ့သည္ကာလမွစ၍ အျပစ္မဲ့ျပည္သူေပါင္းမ်ားစြာအသတ္ခံ၊ အက်ဥ္းက်ခံေနရသလို ျပည္သူေတြရဲ႕ စား၀တ္ ေနေရးဟာလည္း က်ပ္တည္းသည္ထက္က်ပ္တည္းလာေနပါတယ္။ မူလတန္းပညာ ေရးကိုပင္ သင္ၾကားခြင့္မရသည့္ ကေလးသူငယ္အေရအတြက္မွာ ႏွစ္စဥ္တိုးပြားေနပါ တယ္။ တခ်ိန္က အဇာတသတ္တို႔ရဲ႕အာဏာယႏၱယားႀကီးမွာ ၀င္ေရာက္တာ၀န္ထမ္းခဲ့ သူ အိုမင္းမစြမ္းပင္စင္စားႀကီးမ်ားပင္လွ်င္ ယေန႕အခါမွာ အပယ္ခံဘ၀ေရာက္ေနၿပီး ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနရသည့္အျဖစ္ကိုလည္း လစ္လ်ဴ႐ႈထားဆဲပင္ျဖစ္ပါတယ္။
နာဂစ္ေၾကာင့္ ျမန္မာသာမက ကမာၻလူ႔အဖြဲ႕အစည္းကပါ ပူေဆြးေသာက ေရာက္ေနခ်ိန္ကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ ၎တို႔အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ မတရားေရး စြဲထားသည့္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို နည္းမ်ဳိးစံုကိုသံုးကာ အတည္ျပဳခဲ့ေပတယ္။ ေက်ာင္းသားကိုသတ္၊ ျပည္သူကိုသတ္၊ သံဃာကိုသတ္႐ံုမွ်မက မိမိတို႔ေပါ့ဆမႈေၾကာင့္ အျပစ္မဲ့ျပည္သူတသိန္းသံုးေသာင္းေက်ာ္ ေသခဲ့ရသည့္အျပင္ သန္းခ်ီသည့္ ျမန္မာျပည္ သူေတြ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ျဖစ္ခဲ့ရသူေတြ၊ မခံစားႏိုင္ေတာ့လို႔ ႐ူးသြပ္သြားရသူေတြ၊ မိဘမဲ့ျဖစ္ သြားရသည့္ ကေလးသူငယ္ေတြရဲ႕ဘ၀ေတြကို စာနာၿပီးျပန္လည္ထူေထာင္ေရးကို မိမိ တို႔ကိုယ္တိုင္ အားသြန္ခြန္စိုက္ လုပ္ရမည့္အစား လူသားခ်င္းစာနာလို႔ ကူညီပံ့ပိုးသူ ေတြရဲ႕အလွဴပစၥည္းေတြကိုအလြဲသံုးစားလုပ္ယံုမွ်မက အလွဴ႐ွင္ေတြကိုပင္ စိတ္အ ေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစရန္ တမင္ရည္႐ြယ္ကာ ပိတ္ပင္တားဆီးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စာနာစိတ္ကင္းၿပီး လူ႕ေလာကအလယ္မွာ လူလို႔ေတာင္သတ္မွတ္ဖို႔မသင့္ေတာ့သည့္ အထူးအဆန္းသတၱ၀ါေတြေျပာသည့္စကား၊ ေပးသည့္ကတိ၊ လုပ္သည့္လုပ္ရပ္အေပၚ ယံုၾကည္ေနသေယာင္ေျပာဆို၊ ျပဳမူၾကသူေတြလည္း တတိယႏိုင္ငံမွာ ႐ွိေနၾကတာကို သိရလို႔ ေဒါသထြက္မိပါတယ္။
ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕တာ၀န္မသိတတ္မႈ၊ ကိုယ့္အက်ဳိးစီးပြားထိ ခိုက္မွာကို မလိုလားမႈ စတာေတြကို ဖံုးကြယ္ခ်င္တဲ့အတြက္“ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုတခ်ဳိ႕ လိမ္ေနၾကတယ္၊ ႏိုင္ငံေရးသမားတခ်ဳိ႕ ညာေနၾကတယ္၊ အလြဲသံုးစား လုပ္ေနၾကတယ္” ဒါ့ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံ ေရးသမားေတြကိုမယံုၾကည္ပါ၊ ႏိုင္ငံေရးတြင္ ပါ၀င္ပတ္သက္မႈကို မျပဳလုပ္လိုပါ၊ ႏိုင္ငံ ေရးႏွင့္ပတ္သက္သည့္အဖြဲ႕အစည္း၊ အသင္းမ်ားကို မကူညီမေထာက္ပံ့လိုပါဟု “ငါသံုးလံုး” စနစ္ကို အေထာက္အကူျပဳဖို႔ ၀ါဒမႈိုင္းတိုက္တဲ့ လုပ္ရပ္မ်ဳိး လုပ္လို႔မရဘူး ဆိုတာကို ေလးေလးနက္နက္သိေစခ်င္ပါတယ္။
အတိတ္ကို သိၿပီး(သတိရၿပီး)၊ ပစၥဳပၸန္ကို ျမင္ကာ၊ အနာဂတ္ကို အသိတရားနဲ႔ ယွဥ္၍ ေမွ်ာ္မွန္းၾကပါ။ တတိယႏိုင္ငံကို ႏိုင္ငံေရးခိုလႈံခြင့္၊ ဒုကၡသည္စသျဖင့္ ေရာက္႐ွိ လာရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို ျပန္ဆန္းစစ္ပါ။ လက္႐ွိခံစားေနရတဲ့အခြင့္အေရး(လူ႔အခြင့္ အေရးအပါအ၀င္ အျခားေသာေထာက္ပံ့မႈ)ေတြထဲက ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ ဘယ္ အတိုင္းအတာအထိ ျပန္လည္ခြဲေ၀ေပးႏိုင္မလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ေမး ပါ။ သမိုင္းကိုေဖ်ာက္ဖ်က္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္(သို႔မဟုတ္) လိမ္ရင္ သမိုင္းကေပးတဲ့ အျပစ္ ဒဏ္ကို ခံရမည္။ သမိုင္းကိုမသိရင္ သိေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး သမိုင္းကေပးသည့္တာ၀န္ကို ေက်ေစရမည္။
ႏိုင္ငံေရးသမားတခ်ဳိ႕ မယံုၾကည္ရတာကိုေထာက္ျပၿပီး ျမန္မာ့အေရးမွာ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြ၊ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုေတြရဲ႕ အခန္းက႑ကို ေမွးမိန္ေအာင္လုပ္ဖို႔ ႀကံ႐ြယ္သည္ကို သိ႐ံုမွ်ျဖင့္ပင္ အဇာတသတ္ဂိုဏ္းသားအျဖစ္မွတ္ယူၿပီး ျပတ္ျပတ္ သားသားဆန္႔က်င္ျခင္းျဖင့္ တမ်ဳိးသားလံုးေကာင္းစားေရးကို ရည္သန္ၿပီး ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ တိုက္ပြဲ၀င္ေနသည့္ သူရဲေကာင္းေတြ၊ အသက္ပါေပးလွဴသြားခဲ့သည့္ အာဇာနည္ႀကီး ေတြရဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေပၚမွာတင္႐ွိေနသည့္ ေက်းဇူးတရားေတြကို ျပန္ဆပ္ႏိုင္ၾကပါ ေစလို႔ဆုေတာင္းလိုက္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ာ…။
ကိုးကား ။ ။ အေမရိကားေရာက္ ျမန္မာတခ်ဳိ႕၏ ေန႔စဥ္လူမႈဘ၀မ်ားတြင္ ျမင္ေန၊ ၾကားေနရသည့္ ကိုယ္ေတြ႕အျဖစ္အပ်က္မ်ားမွ ေကာက္ႏႈတ္ တင္ျပထား ပါသည္။
ထြန္းထြန္းႏိုင္(ပ်ဳိးခင္းလူငယ္)